ODA OS MARIÑEIROS DE CANGAS
Polo escuro do mar que vos contruba
ainda hai peixes de lus nos seus abrigos,
mariñeiros de Cangas, meus amigos,
meus irmáns de salitre e sol e chuva.
Solte a ría un exército de naves,
mariñeiros de Cangas, traede as liñas,
que, anunciando o fumazo das sardiñas
polos cons e cabezos cantan aves.
Polas ondas sin muros e sin diques,
polo lombo do Atlántico azulado,
brinca e bufa o arruás todo apurado
perseguindo os banitos i os alcriques.
Máis alá de Sobrido ti me guíes,
mariñeiro de Cangas, ti me leves
pra ver os espumallos i os percebos
e mirar dende a popa as illas Cies.
Máis alá do Cabalo e Cabo de Home
da Negra e deses baixos de Biduído,
mariñeiro de Cangas, vas perdido
e o mar é un gran misterio que te come.
Coma horribles fantasmas aparecen
dende o fondo, xurdindo, nos sorríos,
estranas ardentias e navios
e tristes afogados que amolecen.
Pero rompe, que podes, contra o medo,
dalle avante con forza, anque che doa,
contra noites e néboas, pon a proa,
mariñeiro de Cangas, e ven cedo.
Ven loguiño a vender o peixe a Vigo
e trae unha canción do son dos mares
pra beber e cantar xuntos nos bares
mariñeiro de Cangas, meu amigo.
1.Localización:
O poema " Oda aos mariñeiros da Cangas" pertence ao libro Profecía do Mar de Bernardino Graña. Trata temas como o mar e a vida mariñeira.Deste e doutros coma "Profecía do Mar" e "Non vexo Vigo nin Cangas" venlle o calificativo de "poeta do mar". Debido a esto nos seus poemas atopamos termos mariñeiros e xiros idiomáticos da lingua viva de Cangas. Tamén escribiu narrativa e teatro, pero destacou en poesía. Algunhas obras son: Poema do home que quixo vivir; Se o noso amor e os peixes...; Himno verde e Sen sombra e sen amor.
Pertence á Xeración das Festas Minervais xunto con Méndez Ferrín, Uxío Novoneyra,Manuel María ,Xohana Torres, Avílés de Taramencos, Arcadio López Casanova, Garcís Bodaño,...
Pertence á Xeración das Festas Minervais xunto con Méndez Ferrín, Uxío Novoneyra,Manuel María ,Xohana Torres, Avílés de Taramencos, Arcadio López Casanova, Garcís Bodaño,...
2.Contido:
Tema:
Natureza do mar de Cangas.
Argumento:
No poema fálanos da beleza do mar de Cangas e dos mariñeiros que nel traballan, facendo referencia tamén a lugares tan fermosos como o cabo do home ou as Illas Cíes.
Exemplo:
"...Máis alá de Sobrido ti me guíes,
mariñeiro de Cangas, ti me leves
pra ver os espumallos i os percebos
e mirar dende a popa as illas Cies.
Máis alá do Cabalo e Cabo de Home
da Negra e deses baixos de Biduído,
mariñeiro de Cangas, vas perdido
e o mar é un gran misterio que te come..."
Trátase da primeira obra da literatura galega onde a dura vida da xente do mar, a xeito de épica de loita co medio, convírtese en protagonista de denuncia. Para isto o poeta válese, fundamentalmente, da fala mariñeira da zona de Cangas.
Subxénero Poético:
Trátase dunha poesía paisaxística, porque comenta imaxes do mar de Cangas.
Voz Poética:
O propio autor diríxese aos mariñeiros de Cangas.
Exemplo:
Máis alá de Sobrido ti me guíes,
mariñeiro de Cangas, ti me leves
pra ver os espumallos i os percebos
e mirar dende a popa as illas Cies.
Estructura do contido:
Principio: Das liñas 1-16, o autor anima aos mariñeiros a saír pescar.
Das liñas 17-28, animaos para que non teñan medo.
Fin: Das liñas 29-32, dille que veña cedo para vender o peixe e festexalo nos bares.
3. Expresión:
O poema está dividido en estrofas. Cada unha está composta por 4 versos endecasílabos, de arte maior, con rima consonante.
Recursos:
Na “Oda” hai termos sobre a configuración do terreo como os baixos vistos en
Pondal, e sorríos, fondos mariños, xunto con termos relativos ás pedras como
cabezos e cons. Estes son as pedras da ribeira e dos arrecifes, de forma máis ou
menos redondeada e que se amorean sobre outras pedras, sen base firme no fondo
do mar, mentres que o cabezo é unha pedra que sobresae como unha cabeza da
superficie e que ten a base no fondo do mar e non sobre outra pedra como o cón.
Exemplo:
"...Solte a ría un exército de naves,
mariñeiros de Cangas, traede as liñas,
que, anunciando o fumazo das sardiñas
polos cons e cabezos cantan aves..."
Outro léxico ben mariñeiro desta “Oda” refírese ás augas. Son termos como espumallo,
a escuma fresca do mar que xorde das ondas e da rompente; ardentía, a fosforescencia
ou luminosidade das augas do mar, ou fumazo (con seseo de Cangas) para o manchón
que a sardiña ou outro cardume calquera produce no mar.
4.Conclusión
Síntese:
Este poema de Bernardino Graña fala sobre a vida no mar e lémbranos mediantes os seus poemas como inflúe na vida o feito de ter costumes mariñeiras preto.
Valoración persoal:
O poema móstranos a vida mariñeira, isto influiu á hora de comprender e atopar os puntos nos que pódese dividir o poema.
Non nos gustou moito polo feito de que o tema non nos atrae moito e que o uso de recursos literarios complicou o poema.
